Fot. Getty
Kiedy kończy się zima, a zaczyna wiosna w tym roku? Czym jest równonoc wiosenna i jakie tradycje i wierzenia ze sobą niesie? Oto wszystko, co warto wiedzieć na ten temat.
Zima zapewne wielu osobom już zdecydowanie się znudziła i z utęsknieniem czekają oni do wiosny, gdy dni będą wyraźnie dłuższe bardziej słoneczne. Kiedy zatem pożegnamy wreszcie mroźną porę roku, a przywitamy budzącą się do życia naturę?
Kiedy jest pierwszy dzień wiosny 2022?
Pory roku można określać na dwa sposoby – albo pod względem meteorologicznym, albo pod względem astronomicznym. Bardziej znany jest sposób astronomiczny.
Pierwszy sposób polega na podzieleniu 12 miesięcy roku na cztery równe 3-miesięczne okresy o sztywnych data początku i końca. Podziału dokonuje się na podstawie kalendarza gregoriańskiego. Przy takim podziale wiosna każdego roku zaczyna się i kończy tak samo, trwając od 1 marca do 31 maja.
Z kolei według metody astronomicznej, początek wiosny jest wyznaczany datą równonocy wiosennej. Jest to więc data nieznacznie ruchowa, przypadająca gdzieś w okolicy 20-21 marca. W 2022 roku równonoc wiosenna – a z nią też pierwszy dzień wiosny – przypada w niedzielę 20 marca. Astronomiczna wiosna kończy się natomiast również ruchomym zdarzeniem – przesileniem letnim, które następuje w okolicy 20-21 czerwca. W 2022 roku przesilenie letnie nastąpi 21 czerwca.
Czym jest równonoc wiosenna i jakie tradycje się z nią wiążą?
Z naukowego punktu widzenia równonoc północnej jest momentem, kiedy Ziemia przekracza ten punkt na swojej orbicie, w którym równik jest najbliższą Słońcu częścią Ziemi, a Słońce oświetla w takim samym stopniu obie półkule. Od momentu, gdy promienie Słońca przekroczą punkt Barana na równiku niebieskim, przez kolejne sześć miesięcy Słońce mocnej oświetla półkulę północną, co owocuje cieplejszą i bardziej słoneczną pogodą, a także dłuższymi dniami na tej półkuli.
Należy jednak pamiętać, że odwrotny efekt w tym samym czasie pojawia się na półkuli południowej, która przez najbliższe pół roku będzie mniej oświetlona. Dla półkuli południowej równonoc marcowa jest zatem równonocą jesienną, a dla półkuli północnej jest to równonoc wiosenna.
Z punktu widzenia wierzeń i tradycji ludowych, równonoc wiosenna była momentem przywitania wiosny, a wraz z nią – budzącego się nowego życia. Przyroda zaczyna otrząsać się z zimowego snu, a rośliny odżywają, wydając świeże zielone i kolorowe pąki. Równonoc wiosenna od zawsze była zatem świętem nowego życia, które w końcu zwyciężało nad zimową martwotą.
Warto wiedzieć, że w Wielkiej Brytanii równonoc wiosenna łączona było z tradycjami pogańskimi skupionymi wokół Stonehenge. Druidzi i zwykli ludzie tradycyjnie spotykali się w tym miejscu, by pierwszy wiosenny świt przywitań tańcem i śpiewem. Podobne spotkania odbywały się w wielu kulturach na całym świecie.
