Po badaniach, które potwierdziły szkodliwe skutki dla zdrowia nie tylko aktywnego, ale także biernego palenia, wprowadzono w Wielkiej Brytanii ustawę o zakazie palenia w celu ochrony osób przebywających w miejscach publicznych i w miejscach pracy.
Przez bierne palenie wchłaniamy wiele substancji chemicznych, które zanieczyszczają powietrze wokół osoby palącej, a niektóre z nich powodują skrajne szkody dla zdrowia osób znajdujących się w pobliżu. Przepisy ograniczające miejsce i czas palenia zostały wprowadzone w różnych formach na całym świecie, aby chronić ludzi podczas odwiedzania miejsc publicznych i miejsc pracy, w tym w pojazdach.
Prawo dotyczące zakazu palenia w UK
Prawo uwzględniające dobro osób niepalących okazało się konieczne, ponieważ środki dobrowolne, choć coraz bardziej popularne, rzadko chronią wszystkich. Przepisy Zjednoczonego Królestwa są uważane za dobry przykład, gdyż są jasne i zawierają niewiele wyjątków lub luk prawnych.
Zakaz palenia w przestrzeniach zamkniętych
Palenie jest prawnie zabronione praktycznie we wszystkich zamkniętych i „zasadniczo zamkniętych” miejscach pracy i miejscach publicznych w całej Wielkiej Brytanii od lipca 2007 r. Przepisy dotyczące zakazu palenia w Anglii stanowią część Ustawy o zdrowiu (Health Act) z 2006 r. oraz Ustawy o dzieciach i rodzinach (The Children and Families Act) z 2014 r.
Wejście ich w życie nastąpiło po wprowadzeniu podobnego prawa w Szkocji w 2006 r. oraz w Walii i Irlandii Północnej w kwietniu 2007 r.
Zgodnie z ustawą o zdrowiu, „zasadniczo zamknięte” miejsce oznacza pomieszczenia lub konstrukcje ze stropem lub dachem (w tym tymczasowe i chowane pokrycia, takie jak markizy) oraz w których znajdują się stałe otwory inne niż okna lub drzwi, które łącznie zajmują mniej niż połowę obszaru ścian. Na przykład można wymagać, aby stragany i przystanki autobusowe były wolne od dymu tytoniowego, jeśli ich konstrukcja jest „zasadniczo zamknięta”.
Zakaz palenia w środkach transportu
Także zgodnie z Ustawą o zdrowiu z 2006 r. zakazano palenia we wszystkich środkach transportu publicznego, a także a pojazdach używanych do pracy przez więcej niż jedną osobę. Przepisy wymagają, aby pojazd był wolny od dymu tytoniowego, jeżeli jest używany „w ramach pracy zarobkowej lub wolontariatu przez więcej niż jedną osobę” (nawet jeśli osoby te korzystają z pojazdu w różnym czasie lub tylko sporadycznie).
Pojazdy używane do pracy obejmują taksówki, a także pojazdy służbowe, takie jak furgonetki i ciężarówki oraz transport specjalistyczny, np. ciągniki rolnicze. Środki transportu publicznego i pojazdy używane do celów służbowych muszą przez cały czas być opatrzone znakiem „Zakaz palenia”.
Ponadto Kodeks drogowy z 2007 r. odradza palenie podczas prowadzenia pojazdów, ponieważ może to rozpraszać uwagę.
Palenie w prywatnych samochodach
Ustawa o zdrowiu z 2006 r. została zmieniona Ustawą o dzieciach i rodzinach z 2014 r. przyznającą rządowi uprawnienia do wprowadzenia przepisów zakazujących palenia w prywatnych pojazdach, w których przewozi się dzieci poniżej 18. roku życia.
Przepisy weszły w życie 1 października 2015 r., przy czym prawo ma zastosowanie w Anglii i Walii. Podobne prawo w Szkocji weszło w życie 5 grudnia 2016 r. Zgromadzenie Irlandii Północnej również w 2016 r. uchwaliło zakaz palenia w samochodach w obecności dzieci.
Zakaz palenia w miejscach pracy
W 1998 r. rządowa Biała Księga (White Paper) „Palenie zabija” (Smoking Kills) zaproponowała zatwierdzony kodeks postępowania (ACOP) uzupełniający Ustawę o bezpieczeństwie i higienie pracy z 1974 r. (Health and Safety and Work Act 1974 – HASAW) w celu ochrony pracowników przed biernym paleniem, z wyłączeniem branży hotelarskiej, która stała się znana jako Public Places Charter.
Ten dobrowolny program został zaprojektowany, aby zachęcić miejsca takie jak restauracje i puby do zwiększenia oferty dla osób niepalących i poprawy ogólnej jakości powietrza. Pomimo szerokiego rozgłosu promującego Public Places Charter, świadomość tej inicjatywy i zgodność z nią były niskie.
Raport z postępów opublikowany w kwietniu 2003 r. wykazał, że 46% ankietowanych restauracji i pubów nadal zezwala na palenie w całym lokalu, a tylko 22% ma oddzielne strefy dla palących i niepalących. Mniej niż 1% całkowicie zakazało palenia.
W listopadzie 2004 r. rząd opublikował Białą Księgę w sprawie zdrowia publicznego, w której proponował zaprzestanie palenia w większości miejsc pracy i miejsc publicznych, z wyjątkiem prywatnych klubów i pubów, w których nie serwowano posiłków. Pomimo konsultacji społecznych, które ujawniły ogromne poparcie dla kompleksowego zakazu palenia, rząd utrzymał proponowane wyjątki dla pubów i klubów, kiedy publikował ustawę zdrowotną pod koniec 2005 r.
Jednak 14 lutego 2006 r. posłowie zagłosowali zdecydowaną większością głosów za usunięciem wyjątków dla pubów i klubów. Ustawa uzyskała również poparcie większości w Izbie Lordów i weszła w życie w lipcu 2006 r., a wdrożona została 1 lipca 2007 r.
Kary dla palących
W przypadku złamania zakazu palenia wymierzane są kary finansowe. Ich wysokość przedstawia się w sposób następujący (maksymalne kwoty grzywien):
– Palenie w pracy lub w pojeździe sklasyfikowanym jako „strefa dla niepalących” – stała kara to 50 funtów, obniżona do 30 funtów, jeśli zostanie zapłacona w ciągu piętnastu dni od wystawienia. W przypadku postępowania sądowego maksymalna granica grzywny wynosi 200 funtów.
– Niestosowanie się do przepisów dotyczących oznakowania (właściciele/zarządcy) – stała kara wynosi 200 funtów, obniżona do 150 funtów, jeśli zostanie zapłacona w ciągu piętnastu dni od wystawienia. W sprawach rozpatrywanych przez sąd maksymalna grzywna wynosi 1000 funtów.
– Nieutrzymanie miejsca wolnego od dymu tytoniowego – (właściciele/zarządcy) – maksymalna kara wynosi 2500 funtów dla osoby zarządzającej/kontrolującej obszar niezgodny z przepisami dotyczącymi zakazu palenia.
– Jeśli obawiasz się, że ktoś pali w strefie wolnej od dymu tytoniowego, jak najszybciej skontaktuj się/poinformuj personel/właściciela lub zadzwoń na infolinię. Zgłoszenie to może zostać zrobione anonimowo, jeśli sobie tego życzysz, chociaż pomocna może być możliwość skontaktowania się z osobami zgłaszającymi w celu wyjaśnienia szczegółów w razie potrzeby. Wszystkie skargi/wątpliwości są przekazywane do odpowiednich władz lokalnych w celu podjęcia działań następczych.
Zajrzyj także na naszą główną stronę: PolishExpress.co.uk – będzie nam miło!
Artykuły polecane przez PolishExpress.co.uk:
Przedstawiciele służby zdrowia apelują do mieszkańców Wysp, aby ogrzewali pokoje dzienne i sypialnie
Mróz w Wielkiej Brytanii: Przy jakiej temperaturze można bezpiecznie wyprowadzić psa na spacer?
