Albo – on jest takim marzycielem i optymistą, a ona ciągle się czymś zamartwia… Wydają się być przybyszami z dwóch różnych planet. No właśnie. Czy łatwiej jest żyć ze sobą ludziom, którzy są do siebie podobni, a może jednak atrakcyjność polega na przyciąganiu się przeciwieństw i dopełnianiu?
Cztery podstawowe typy temperamentów
Pierwszym, który zauważył, że ludzie – mimo swej wielkiej różnorodności charakterów – dzielą się na cztery podstawowe typy temperamentów, był grecki lekarz Hipokrates (V wiek p.n.e.). Potem w II wieku n.e. także lekarz (rzymski, greckiego pochodzenia) Claudius Gallen doprecyzował tę typologię, nadając jej kształt i nazewnictwo, które przetrwało do obecnych czasów. Oto ona.
Sangwinik
Pierwszy z podstawowych czterech typów – sangwinik – jest typem zdecydowanie ekstrawertycznym, energetycznym i towarzyskim. Lubi zmiany, ruch i stymulację. Zwykle bywa lubiany – jest bowiem otwarty i optymistycznie nastawiony do życia. Nie narzeka, łatwo adaptuje się do warunków, szybko nawiązuje kontakty.
Jego słabszą stroną bywa niekonsekwencja wynikająca z nadmiaru spraw, którymi się zajmuje, brak punktualności, słomiany ogień, przedkładanie rozrywek nad obowiązki.
Choleryk
To także typ ekstrawertyczny, jednak nie tak zrównoważony jak sangwinik. Choleryk łatwo wybucha, bywa niespokojny, a nawet agresywny. Jego zalety to witalność, działanie z pasją i dynamizmem, optymizm, niezależność, żywiołowość. Ma predyspozycje przywódcze, nie cofa się przed trudnościami. Żyje z rozmachem.
To, co może przysparzać mu trudności we współżyciu z ludźmi to brak opanowania, upór, nie liczenie się z odczuciami otoczenia, nadmiernie wybujałe ego.
Melancholik
W odróżnieniu od poprzedników, brakuje mu życiowego optymizmu. Cechuje go raczej ostrożność wynikająca ze skłonności do czarnowidztwa i niewiary we własne siły. Jego temperament jest introwertyczny, więc niełatwo nawiązuje kontakty, z trudem przystosowuje się do zmian. Jego przyjaźnie są raczej nieliczne, ale za to głębokie i stałe. W otoczeniu nieznanych osób wydaje się wycofany i zamknięty w sobie. Jego wrażliwość kryje ze sobą wielki potencjał, ale niełatwo mu go rozwinąć.
Flegmatyk
To także introwertyk, jednakże dużo lepiej przystosowany do życia. Powolność, która go cechuje, wyraża temperament człowieka, który uważa, że z niczym nie musi się spieszyć. Taki właśnie jest. Trudno go wzruszyć i poruszyć. Nie lubi poganiania ani w pracy, ani w osobistych relacjach. Często pozostaje w cieniu, jednak nie z powodu nieśmiałości i zahamowań. Ma bowiem z zasady nienajgorszą samoocenę. To po prostu miłośnik świętego spokoju. Nie lubi hałasu, zmian, nowych sytuacji i niespodzianek. Pozornie powściągliwy i chłodny, jednak zdolny do głębszych przeżyć i uczuć, o czym jednak przekonają się nieliczni.
Gaz i hamulec
Pamiętajmy, że każdy z tych typów ma swoje mocne i słabsze strony, wady i zalety, ale żaden nie jest gorszy lub lepszy od innych. Trudno też orzec, że dla niektórych par nie ma consensusu i ich wspólna przyszłość nie wchodzi w grę.
Jednakże można się spodziewać, że dla agresywnego i niecierpliwego choleryka zetknięcie z biernym spokojem flegmatyka może być nie lada wyzwaniem. To tak jakby w tym samym momencie jedno z nich naciskało na gaz, a drugie na hamulec. Iskrzenie w takim związku wydaje się nieuniknione.
Również niefrasobliwy sangwinik, tryskający dobrym humorem – w starciu z pełnym obaw i wycofanym melancholikiem – może ulec sporej konfuzji. Te silne kontrasty mogą utrudnić zawarcie bliższej znajomości.
Z drugiej jednak strony dwójka melancholików ma niewielkie szanse na szybkie dogadanie się, ponieważ podwójna dawka emocjonalnego zamknięcia i nieśmiałości może okazać się ciężkim balastem. Dla odmiany para agresywnych i rywalizujących choleryków z przerostem ego wydaje się mieszanką silnie wybuchową. Przydałby się tu jakiś katalizator z dawką dobrego humoru i odrobiną lekkości bytu.
To dlatego, wbrew oczekiwaniom, melancholik bywa zadowolony z towarzystwa sangwinika, który potrafi go rozruszać lub choleryka, który zaraża go energią i entuzjazmem. Flegmatyk z kolei wydaje się melancholikowi bezpieczny i stabilny, co także równoważy jego wrażliwość.
Choleryk – nieco łagodzi swój temperament w zetknięciu z wrażliwym melancholikiem, w towarzystwie sangwinika zaś może liczyć na rozładowanie emocji.
Dla dwojga sangwiników wyzwanie stanowi ustabilizowanie relacji. Oboje są bowiem nastawieni na zmiany i nowości. Dwojgu flegmatyków grozi za to utknięcie na mieliźnie codzienności, bowiem inercja tego związku wydaje się nieunikniona.
Para sangwinik-flegmatyk jest całkiem niezłym połączeniem, ponieważ flegmatyk działa na tego pierwszego stabilizująco i jest dla niego oparciem. Sam zaś otrzymuje w tej relacji nieco więcej bodźców, które pomagają mu się rozwijać i pokonywać bierność. Jak widać, choć z reguły lubimy podobnych do siebie, odrobina odmienności nie zaszkodzi.
Tańcowała ryba z rakiem
Dlatego też zachęcając Was do randkowania bez uprzedzeń, oto kilka rad na udaną randkę z…
Sangwinikiem
Zabierz go w ciekawe miejsce, pozwól mu pobrylować, sam/-a mów, co myślisz. Stawiaj na otwartość, dobry humor, nie narzekaj.
Dobre miejsce: modny klub, wystawa sztuki współczesnej, koncert, kino…
Cholerykiem
Pozwól mu się wykazać wiedzą, sprawnością, umiejętnościami, doceniaj jego starania. Zachowaj jednak asertywność i nie daj się całkiem zdominować.
Dobre miejsce: lodowisko, klub sportowy, dobra restauracja, teatr.
Melancholikiem
Daj mu się poznać, a sam/-a zachęcaj go do podzielenia się z tobą jego nadziejami i wątpliwościami. Nie krytykuj go/jej i nie zmuszaj do nadmiernego ekshibicjonizmu.
Dobre miejsce: nastrojowa knajpka, park, spacer po starówce.
Flegmatykiem
Nie namawiaj go na skok na bungee. Zadbaj raczej o spokojne i komfortowe otoczenie, prowadź z nim interesującą rozmowę, zadając przemyślane pytania.
Dobre miejsce: restauracja z dobrym menu, klubokawiarnia „z nastrojem”, klub muzyczny.
Joanna Godecka
