Holenderska niższa izba parlamentu przyjęła kontrowersyjną poprawkę do ustawy, która zaostrza przepisy wobec osób przebywających w kraju nielegalnie. O bardziej restrykcyjne prawo azylowe ubiega się holenderska prawica.
Nowe przepisy przewidują kary dla migrantów bez zezwoleń i dla osób, które im pomagają. Dotychczas nielegalny pobyt traktowano jako wykroczenie administracyjne, teraz służby uznają go za przestępstwo. Zmiana była możliwa dzięki układowi głosów korzystnemu dla wnioskodawców.
Prawicowa koalicja siłą zmian – prawo azylowe na nowych warunkach?
Przeforsowanie poprawki było możliwe głównie dzięki nieobecności kilku posłów opozycji oraz jednej z partii koalicyjnych. To zakłóciło nieformalną umowę między partiami, która zwykle zapobiega wpływowi nieobecności na wynik głosowania. Mimo że zmiana przepisów przyjęta jest w izbie niższej, to jej ostateczny los nie jest przesądzony. Trzeba poczekać na końcowe głosowanie nad całym pakietem ustaw.
Pomysłodawcą poprawki była Partia Wolności kierowana przez Geerta Wildersa, znanego z twardego stanowiska wobec imigracji. Inicjatywę poparły również inne ugrupowania, w tym m.in. Partia Ludowa na rzecz Wolności i Demokracji i Ruch Rolnik-Obywatel.
To „historyczny moment” Wildersa, ale gra nadal trwa
Chociaż Geert Wilders określił wynik głosowania jako „historyczny moment”, los całej ustawy pozostaje niepewny. Kluczowe może się okazać stanowisko centroprawicowego Apelu Chrześcijańsko-Demokratycznego, zwłaszcza w izbie wyższej parlamentu.
CDA nie zajął jeszcze jednoznacznego stanowiska – ich lider domaga się odłożenia wejścia przepisów w życie do połowy 2026 roku oraz powiązania reformy z nowym europejskim paktem migracyjnym.
Dwa statusy, dwie rzeczywistości azylowe – parlament dzieli uchodźców na kategorie
Równolegle do ustawy penalizującej nielegalny pobyt holenderski parlament pracuje nad propozycją wprowadzenia systemu dwóch statusów azylowych. Nowe przepisy miałyby rozróżniać osoby uciekające przed bezpośrednimi prześladowaniami (np. z powodów religijnych czy politycznych) od osób przybywających z terenów objętych wojną lub katastrofami naturalnymi.
Grupa uznana za mniej zagrożoną miałaby otrzymywać ograniczone prawa pobytowe i opuszczać kraj po ustaniu przyczyn ich ucieczki.
